Το μέλλον ανήκει σ' αυτούς που το προετοιμάζουν

• Καπάκος Σταύρος
• |
• 16.02.2014

Ο Λένιν θεωρούσε τον Στάλιν αγενή και χωρίς διοικητικές ικανότητες, αυτό όμως δεν εμπόδισε τον Γεωργιανό να πατήσει πάνω στην αντίληψη για το "σιδηρούν κόμμα" που κυριάρχησε εκείνη την εποχή και με τη λεγόμενη "εγγραφή Λένιν" να βάλει χιλιάδες νέα μέλη, σχεδόν 300.000, και να πάρει στα χέρια του το κόμμα. Η εξέλιξη είναι γνωστή στους Σοβιετικούς και στους αριστερούς πολίτες σε όλο τον κόσμο: η επανάσταση κατέληξε σε... νομενκλατούρα. Αυτό, όμως, δεν αναιρεί το συμπέρασμα: το μέλλον ανήκει σ' αυτούς που το προετοιμάζουν.
Κι αν η σταλινική περίοδος κατέληξε να είναι εφιαλτική για την ιστορική Αριστερά, με εξαίρεση ίσως τη σημερινή ηγεσία του ΚΚΕ, η προετοιμασία της επικράτησής του έχει τη σημασία της. Το πρόβλημα του ΣΥΡΙΖΑ σήμερα είναι ότι δυσκολεύεται να εκπέμψει έναν πολιτικό λόγο που να απαντά πειστικά στα προβλήματα της συγκυρίας, δίνοντας ταυτόχρονα προοπτική για το μέλλον.
Το πρόβλημα αυτό είναι κατά ένα μέρος λογικό επακόλουθο των κατακλυσμιαίων εξελίξεων, αλλά και της χρόνιας ανεπάρκειας της ιστορικής Αριστεράς. Τα πράγματα δεν αλλάζουν σε μια μέρα ούτε οι σύγχρονες ριζοσπαστικές λύσεις βρίσκονται στα "ιερά κείμενα". Οι ιστορικές στιγμές, όμως, χρειάζονται και ιστορικές αποφάσεις. Χρειάζονται υπερβάσεις που δεν είχαμε καν φανταστεί, χωρίς ταυτοχρόνως να χάνεται η ψυχή της ιστορικής Αριστεράς, δηλαδή οι αξίες και τα προτάγματα που μας κληροδότησε η επαναστατική παράδοση στην Ευρώπη: ελευθερία, ισότητα, αδελφοσύνη ή αλληλεγγύη, όπως θα λέγαμε σήμερα. Πολλές φορές τα όρια της κομματικής γραφειοκρατίας, οι δεσμεύσεις των εσωτερικών συσχετισμών, αλλά και τα αναπόφευκτα λάθη στη καθημερινή διαχείριση της πολιτικής δεν επιτρέπουν στον ΣΥΡΙΖΑ συνολικά να διευρύνει την κοινωνική του δυναμική.
Δείτε, για παράδειγμα, τι έγινε όταν κεντρικά στελέχη του οικονομικού επιτελείου διατύπωσαν την άποψη της δημοσιονομικής εξισορρόπησης. Αν και η θέση αυτή είναι ήδη στις προγραμματικές θέσεις του συνεδρίου, τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ που την ανέφεραν κατηγορήθηκαν ότι εξέφρασαν προσωπικές απόψεις, ότι "στρογγυλεύουν τις αποφάσεις" ή, ακόμη χειρότερα, ότι προετοιμάζουν "συστημική οπισθοχώρηση".
Και όλα αυτά επειδή ορισμένοι μπερδεύουν τη δημοσιονομική εξισορρόπηση στο σύνολο του οικονομικού κύκλου με τους ετήσιους ισοσκελισμένους προϋπολογισμούς. Όταν έχεις ύφεση δεν κόβεις αναπτυξιακές δαπάνες, κόβεις -αν χρειαστεί- σε περιόδους ανάπτυξης, σε αυτό συμφωνούν όλοι. Το ερώτημα, όμως, είναι τι κάνεις αν ο άλλος σου κόψει τη ρευστότητα την ώρα της αντιπαράθεσης για το χρέος και το Μνημόνιο. Η απάντηση πιθανότατα θα ήταν: ζεις με αυτά που έχεις και αναζητάς εναλλακτικές, ίσως και ανορθόδοξες πηγές χρηματοδότησης. Η άλλη απάντηση: καταφεύγεις στη "θαλπωρή" του εθνικού νομίσματος και κόβεις χρήμα. Όμως αυτή η άποψη δεν είναι απόφαση του συνεδρίου.
Σύγχυση εκπέμπει ο ΣΥΡΙΖΑ και στο θέμα της αμφίπλευρης διεύρυνσης προς δυνάμεις της ιστορικής Αριστεράς, από τη μια, και προς τους αριστερούς σοσιαλιστές, την πολιτική οικολογία, τα κοινωνικά κινήματα, από την άλλη. Η διεύρυνση αυτή είναι αναγκαία αν θέλει να διαδραματίσει ιστορικό ρόλο και να συγκροτήσει νέο συνασπισμό εξουσίας κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων. Για να μη βρεθεί αντιμέτωπος με τη χλεύη της Ιστορίας, η διαδικασία αυτή πρέπει να είναι μέρος ενός ηγεμονικού σχεδίου για την ανασυγκρότηση της χώρας και να είναι σύμφωνη με τον αξιακό κώδικα της Αριστεράς. Αυτό είναι απολύτως αναγκαίο προκειμένου να αποτραπούν φαινόμενα "πασοκοποίησης", δηλαδή φαινόμενα εκφυλισμού, αναπαραγωγής πελατειακών σχέσεων, διαφθοράς και διαπλοκής. Ούτε αριστερόμετρο χρειάζεται ούτε σχέσεις με κάθε καρυδιάς καρύδι. Το μέλλον ανήκει σ' αυτούς που το προετοιμάζουν...

http://www.avgi.gr/article/1881986/to-mellon-anikei-s-autous-pou-to-proetoimazoun