26.3.14

Η εκτός πανηγυρικών Ιστορία

Του Παντελή Μπουκάλα
Ούτε να έρθει η Ιστορία μας όσο πιο κοντά γίνεται στη μαρτυρημένη αλήθεια της βοήθησαν ποτέ οι πανηγυρικοί ούτε το φρόνημα ενισχύουν. Ανέξοδα λόγια που υπηρετούν την αυτογνωσία μας όσο και οι πολυέξοδες μηχανοκίνητες στρατιωτικές παρελάσεις, που υποτίθεται ότι προσφέρουν έρεισμα στην εθνική μας περηφάνια, και γι’ αυτό επανήλθαν. Αλίμονο όμως αν η αυτοεκτίμηση και η αυτοπεποίθησή μας έχουν ανάγκη για να υπάρξουν τέτοιου είδους τελετουργικά, τα οποία, άλλωστε, εφαρμόστηκαν μεταπολεμικά όχι τόσο για να ενώσουν το έθνος και τον λαό, όσο για να τονίσουν τη διχοτόμησή του σε νικητές και ηττημένους, «πατριώτες» και «προδότες».

Πυκνός και στις μέρες μας ο περί πατρίδας και πατριωτισμού λόγος. Πυκνός και διχαστικός, όχι ενοποιητικός. Οι ρόλοι του πατριώτη από τη μια, του ενδοτικού ή και προδοτικού από την άλλη, μοιράζονται κατά το γούστο του εκάστοτε ομιλητή. Αυθαίρετα. Αυτοδικαιωτικά. Θαρρείς και μόνον ένας τρόπος διατίθεται για ν’ αγαπήσει κανείς τον τόπο του και να προσπαθήσει να τον υπηρετήσει. Θαρρείς και υπάρχει κάποιο μονοπώλιο πατριωτισμού, που επιτρέπει σε όσους το έχουν να κηρύσσουν ύποπτους ή απόβλητους όσους πιστεύουν, λ.χ., ότι η πραγματική Ιστορία είναι εκείνη που δεν αναδεικνύεται ποτέ από φλύαρους και γλυκερούς πανηγυρικούς και άκεφα εθιμοτυπικά διαγγέλματα.

Συνέχεια >>>>>>>>>>>>>>>>>

0 comments:

Δημοσίευση σχολίου

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.