Χριστίνα Ταχιάου, «Δεκαεπτάχρονοι, μεταναστεύστε!»

Όταν μπαίνω σε λεωφορείο τα βράδια των σαββατοκύριακων ανεβάζω δραματικά τον μέσο όρο ηλικίας. Όσο πιο αργά, τόσο πιο δραματική η άνοδος. Βλέπετε, είναι γεμάτα με μαθητές γυμνασίου και λυκείου που κατεβαίνουν στο κέντρο της Θεσσαλονίκης για διασκέδαση. Είναι φανταστικές στιγμές! Μιλούν ζωηρά, γελούν, σπρώχνουν, σχολιάζουν, κάνουν πλάκα και σκανδαλιές, φωνάζουν, κοροϊδεύουν, συμπεριφέρονται σαν «φυσιολογικοί» έφηβοι.

Τα αγόρια είναι πολύ πιο ζωηρά, θορυβώδη, brutal και αυθόρμητα. Τα κορίτσια είναι πολύ πιο επιμελώς ντυμένα, περιποιημένα, χαριτωμένα, και ώριμα. Δεσποινίδες.
Προχθές έπιασα κουβέντα με ένα τσούρμο 17χρονες, μαθήτριες της Β’ Λυκείου. Ήθελαν να πάνε σε ένα μπαράκι και δεν ήξεραν ακριβώς τον δρόμο. Πήγαινα στην ίδια περιοχή και προσφέρθηκα να τις οδηγήσω. Άκουγα τις κουβέντες τους και τις χαιρόμουν. Μίλησαν για μουσική –η μια έπαιζε κιθάρα και τους έδειχνε πόσο σκληρά είναι τα ακροδάχτυλα του αριστερού της χεριού. Έλεγαν για παπούτσια –για τα τεράστια τακούνια που τους πασάρει η δικτατορία της μόδας. Σχολίαζαν το στριμωξίδι στα λεωφορεία -σχεδίαζαν να πάρουν ταξί την παραμονή της Πρωτοχρονιάς που θα βγουν. Το γύρισαν στην αντροκουβέντα –«Ο Κώστας είναι υπερβολικά καλό και ευγενικό παιδί» είπε η μια. «Και δηλαδή όποτε βλέπουμε ένα καλό κι ευγενικό παιδί πρέπει να πιστεύουμε ότι είναι gay; Δηλαδή πρέπει να μας πλακώνει στα χαστούκια ο άλλος για να πειστούμε ότι είναι άντρας;» απάντησε η άλλη.

περισσότερα http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.ellada&id=30385