ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ
Οι Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις (ΜΚΟ) προωθήθηκαν με απόφαση της Ευρωπαϊκής Ενωσης το 2000, που υποχρέωσε τις χώρες-μέλη της να δαπανούν το 0,21% του ΑΕΠ τους σε αναπτυξιακή και ανθρωπιστική βοήθεια σε τρίτες χώρες που το έχουν ανάγκη. Ηταν ένα «εργαλείο» άσκησης πολιτικής, επιρροών και ανεπίσημης διπλωματίας, μέσω ποικίλων δραστηριοτήτων.
Δεν εντάσσονται όλες οι λειτουργίες των ΜΚΟ στη στενή πολιτική επιρροή. Αλλά υπάρχουν και ΜΚΟ που εξυπηρετούν τέτοιους σκοπούς μέσω της «διπλωματικής ευελιξίας» που δίνουν. Είναι η λεγόμενη συμπληρωματική διπλωματία και ανθρωπιστική πολιτική -δίπλα στα κράτη- της «κοινωνίας των πολιτών». Βέβαια, οι ΜΚΟ έχουν και ευρύτερη εσωτερική λειτουργία με τη μορφή σχημάτων της «κοινωνίας των πολιτών» που χρησιμοποιεί ως ευέλικτα εργαλεία πολιτικής το ίδιο το κράτος που τα χρηματοδοτεί.
Υπάρχουν βέβαια ΜΚΟ και με ιδιωτικά λεφτά, ή σε εθελοντική βάση, που εξυπηρετούν διευρυμένους κοινωνικούς και ανθρωπιστικούς στόχους. Αρα οι ΜΚΟ δεν είναι όλες ίδιες ή πρωτοβουλίες «καταδικαστέες» εξ ορισμού στο σύνολό τους. Αντίθετα υπάρχουν και πολλές χρήσιμες που επιτελούν σημαντικό έργο...
Το συμπέρασμα είναι ότι κάτω από τον γενικό τίτλο ΜΚΟ υπάρχουν ή «κρύβονται» διαφορετικού επιπέδου δράσεις και σκοπιμότητες.Η χειραφέτηση της «κοινωνίας των πολιτών» ως αντίβαρο στο «κράτος» και στην «αγορά» είναι μια σοβαρή ιστορία, που όμως έχει δυστυχώς «κακοπάθει» από ορισμένες ΜΚΟ.
Τούτων δοθέντων, όλοι οι παροικούντες την πολιτική εξουσία γνώριζαν την... έξαρση των ΜΚΟ την περίοδο Παπανδρέου στο υπουργείο Εξωτερικών ως «μηχανισμό» ανεπίσημης διπλωματίας. Και πολλοί μιλούσαν από τότε για μεγάλες οικονομικές ατασθαλίες και «πελατειακές» εξυπηρετήσεις. Η περίπτωση που αποκαλύφθηκε του Διεθνούς Κέντρου Αποναρκοθέτησης, με την παρέμβαση της Δικαιοσύνης, άνοιξε το «κουτί της Πανδώρας» των ΜΚΟ, όπου φαίνεται υπήρξαν καταχρήσεις, παράνομος πλουτισμός και σπατάλη δημόσιου χρήματος...
Δυστυχώς, τότε που έπρεπε, παρά τα «καμπανάκια» που ήχησαν, δεν έγιναν έλεγχοι. Δεν υπήρξε ένα σύστημα διαφάνειας και λογοδοσίας για τα πεπραγμένα των ΜΚΟ. Αναμφισβήτητα γι' αυτή την κατάσταση υπάρχουν πολιτικές ευθύνες. Τις ποινικές θα τις βρει η Δικαιοσύνη...
http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=22791&subid=2&pubid=63966406
Οι Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις (ΜΚΟ) προωθήθηκαν με απόφαση της Ευρωπαϊκής Ενωσης το 2000, που υποχρέωσε τις χώρες-μέλη της να δαπανούν το 0,21% του ΑΕΠ τους σε αναπτυξιακή και ανθρωπιστική βοήθεια σε τρίτες χώρες που το έχουν ανάγκη. Ηταν ένα «εργαλείο» άσκησης πολιτικής, επιρροών και ανεπίσημης διπλωματίας, μέσω ποικίλων δραστηριοτήτων.
Δεν εντάσσονται όλες οι λειτουργίες των ΜΚΟ στη στενή πολιτική επιρροή. Αλλά υπάρχουν και ΜΚΟ που εξυπηρετούν τέτοιους σκοπούς μέσω της «διπλωματικής ευελιξίας» που δίνουν. Είναι η λεγόμενη συμπληρωματική διπλωματία και ανθρωπιστική πολιτική -δίπλα στα κράτη- της «κοινωνίας των πολιτών». Βέβαια, οι ΜΚΟ έχουν και ευρύτερη εσωτερική λειτουργία με τη μορφή σχημάτων της «κοινωνίας των πολιτών» που χρησιμοποιεί ως ευέλικτα εργαλεία πολιτικής το ίδιο το κράτος που τα χρηματοδοτεί.
Υπάρχουν βέβαια ΜΚΟ και με ιδιωτικά λεφτά, ή σε εθελοντική βάση, που εξυπηρετούν διευρυμένους κοινωνικούς και ανθρωπιστικούς στόχους. Αρα οι ΜΚΟ δεν είναι όλες ίδιες ή πρωτοβουλίες «καταδικαστέες» εξ ορισμού στο σύνολό τους. Αντίθετα υπάρχουν και πολλές χρήσιμες που επιτελούν σημαντικό έργο...
Το συμπέρασμα είναι ότι κάτω από τον γενικό τίτλο ΜΚΟ υπάρχουν ή «κρύβονται» διαφορετικού επιπέδου δράσεις και σκοπιμότητες.Η χειραφέτηση της «κοινωνίας των πολιτών» ως αντίβαρο στο «κράτος» και στην «αγορά» είναι μια σοβαρή ιστορία, που όμως έχει δυστυχώς «κακοπάθει» από ορισμένες ΜΚΟ.
Τούτων δοθέντων, όλοι οι παροικούντες την πολιτική εξουσία γνώριζαν την... έξαρση των ΜΚΟ την περίοδο Παπανδρέου στο υπουργείο Εξωτερικών ως «μηχανισμό» ανεπίσημης διπλωματίας. Και πολλοί μιλούσαν από τότε για μεγάλες οικονομικές ατασθαλίες και «πελατειακές» εξυπηρετήσεις. Η περίπτωση που αποκαλύφθηκε του Διεθνούς Κέντρου Αποναρκοθέτησης, με την παρέμβαση της Δικαιοσύνης, άνοιξε το «κουτί της Πανδώρας» των ΜΚΟ, όπου φαίνεται υπήρξαν καταχρήσεις, παράνομος πλουτισμός και σπατάλη δημόσιου χρήματος...
Δυστυχώς, τότε που έπρεπε, παρά τα «καμπανάκια» που ήχησαν, δεν έγιναν έλεγχοι. Δεν υπήρξε ένα σύστημα διαφάνειας και λογοδοσίας για τα πεπραγμένα των ΜΚΟ. Αναμφισβήτητα γι' αυτή την κατάσταση υπάρχουν πολιτικές ευθύνες. Τις ποινικές θα τις βρει η Δικαιοσύνη...
http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=22791&subid=2&pubid=63966406
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.