5.2.14

Καλά νέα και κακές συνήθειες

ΘΑΝΑΣΗΣ ΤΣΕΚΟΥΡΑΣ
Να αρχίσουμε με τα «καλά νέα». Πρώτον, το πρωτογενές πλεόνασμα του 2013, που θα καταγράψει επισήμως τον Απρίλιο η «σιδηρά» Εurostat, θα υπερβαίνει το 1 δισ. Πλεόνασμα 1,4 δισ. (0,8% του ΑΕΠ) προέβλεψε την Παρασκευή το αξιόπιστο τμήμα οικονομικής ανάλυσης της Alpha Bank. Δεύτερον, 6 δισ. για παρελθούσες υποχρεώσεις και 3 δισ. σε επιστροφές φόρων πλήρωσε το 2013 το Δημόσιο. Αρα το πρωτογενές πλεόνασμα δεν στηρίζεται σε αλχημείες. Τρίτον, η BlackRock και η Τράπεζα της Ελλάδος έχουν ολοκληρώσει τα «stress tests» των τραπεζών και οι νέες κεφαλαιακές ανάγκες κινούνται σε λογικά όρια, ακόμη και με τα δυσμενέστερα σενάρια. Τέταρτον, οι τεχνοκράτες της «τρόικας» έχουν συμφωνήσει στα ουσιώδη σχετικά με το ν/ς για τους όρους αύξησης κεφαλαίων των τραπεζών και για τη δυνατότητα επαναγοράς των warrants του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας.
Αν λοιπόν αυτά είναι τα «καλά νέα» και απ' ό,τι γνωρίζω τα αποδέχονται όλοι οι παροικούντες την Ιερουσαλήμ, πώς εξηγείται η δυστοκία των διαβουλεύσεων της Αθήνας με την «τρόικα», γιατί σε Βρυξέλλες και Νέα Υόρκη ενισχύεται το κλίμα δυσπιστίας για τις προοπτικές της χώρας μας;
Η απάντηση είναι εξαιρετικά απλή. Η πολιτική - επικοινωνιακή διαχείριση των «καλών νέων» από την ελληνική κυβέρνηση, τα κόμματα που τη στηρίζουν και το σύνολο του πολιτικού συστήματος ξαναζωντανεύουν τους χειρότερους εφιάλτες στα διεθνή κέντρα. Οι δανειστές φοβούνται την επιστροφή στο αμαρτωλό τρίγωνο «παροχές - ψηφοθηρία - πελατειακές σχέσεις».
Αδίκως; Μάλλον οι ενδείξεις τούς δικαιώνουν. Για παράδειγμα, βλέπουν την κυβέρνηση από το καλοκαίρι να ανεμίζει τη σημαία «κανένα νέο μέτρο», ενώ γνωρίζει ότι μέτρα θα ληφθούν, απλώς δεν θα είναι οριζόντιες περικοπές. Τους μεταφέρεται δήλωση κορυφαίου παράγοντα της δημόσιας ζωής ότι «με μια κλωτσιά θα τους διώξουμε». Παρατηρούν ότι οι μεταρρυθμίσεις των αγορών καρκινοβατούν επειδή αντιδρούν τα λόμπι βουλευτών και συντεχνιών. Λιθοβολείται ο Γ. Στουρνάρας και η στήριξη που του προσφέρεται από το Μαξίμου είναι από ανύπαρκτη έως αναιμική. Εξαγγέλλεται η διανομή του πλεονάσματος, πριν καλά καλά οριστικοποιηθεί, με κριτήρια μάλλον πελατειακά παρά ορθολογικά.
Οταν λοιπόν εμφανίζονται όλα αυτά, τα διεθνή κέντρα εξάγουν ένα και μοναδικό συμπέρασμα: ότι το πολιτικό μας σύστημα παραμένει πεισματικά απαράλλακτο, έτοιμο να διολισθήσει ακόμη μία φορά στις πηγές της κακοδαιμονίας. Οτι ξαναγυρίζει στο «τσάμικο». Εξ ου η νευρικότητα και τα σκληρά μηνύματα.

Εθνος

0 comments:

Δημοσίευση σχολίου

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.