Από το Μόναχο στη... Μαγούλα

Παύλος Παπαδόπουλος

Ακόμη και σήμερα οι Βρυξέλλες εξακολουθούν να αντιμετωπίζονται από την ελληνική ιθύνουσα τάξη ως μια «νέα Μέκκα» όπου δεν χωρούν αντιρρήσεις στις δοξασίες και αναθεωρήσεις στα δόγματα. Ωστόσο ορισμένα δόγματα είναι πλέον διάτρητα αφού πρώτοι οι Γερμανοί τα αμφισβητούν, τα ακυρώνουν και τα αναθεωρούν στην πράξη. Ας εξετάσουμε ένα πρόσφατο παράδειγμα το οποίο αποδεικνύει ότι όσοι εξακολουθούν να πιστεύουν στην «περισσότερη Ευρώπη» σχεδόν δεν διαφέρουν από τους θρησκόληπτους αφού έχουν εγκαταλείψει τα λογικά επιχειρήματα και την αποδεικτική διαδικασία που βρίσκονται στην καρδιά του εκσυγχρονισμού και στον πυρήνα του ευρωπαϊκού ορθολογισμού.

Ως γνωστόν, η «μεγάλη λύση» για τη διάσωση της ευρωζώνης εξακολουθεί να θεωρείται η δημοσιονομική ένωση.

Υποτίθεται ότι μόνο έτσι θα δημιουργηθούν οι απαραίτητες εγγυήσεις για να εγκριθούν δημοσιονομικές μεταβιβάσεις, να θεσμοθετηθεί η κοινή ευθύνη για το χρέος και να ζήσουμε όλοι δημιουργικά, ειρηνικά και αρμονικά στον επίγειο ευρω-παράδεισο. Ποιος έκανε όμως τον κόπο να ρωτήσει τη γνώμη των Γερμανών;

το υπόλοιπο >>> "Το Βήμα"