«Κύπρον, ου μ’ εθέσπισεν»

Γιώργος Βέλτσος

Αποφασίσατε για μένα το σκληρό
- αποκοπή και όριο -
αλλά όχι σε χρήμα
σε μοναξιά

Και τώρα αρχίζω
πάνω στην ώρα, εννέα ακριβώς
ψελλίζοντας
να γίνομαι οι δανειστές μου
Ο επόμενος παρακαλώ
εκ του ταμείου, μακριά
Το έλλειμμα τόσο κοντά
στους πεθαμένους
που ένας μεγάλος άγγελος τραβά

Αυτολεξεί η Κύπρος
ξυστά απ' την καρδιά μου

Υ.Γ.: Υπογράφω αυτό το ανέκδοτο ποίημα με τον εμβόλιμο (σε πλάγια) στίχο του Γ. Σεφέρη από το ποίημά του «ΑΓΙΑΝΑΠΑ, Α'» της συλλογής Ημερολόγιο Καταστρώματος, Γ', αφιερωμένης «Στον Κόσμο της Κύπρου» με «Μνήμη και Αγάπη». Και φυσικά δεν φαντασιοκοπώ. Δεν έχω βάλει πλώρη για «Εθνικός Ποιητής», όπως ειρωνικά είχε χαρακτηρίσει τον Σεφέρη ο Γ. Κατσίμπαλης με την ευκαιρία των ποιημάτων του για την Κύπρο. Ομως και για μένα αφορμή υπήρξε ο «συνδυασμός προσωπικών και πολιτικών περιστάσεων» και το στοίχημα να εκφρασθώ εδώ όπου αρθρογραφώ με πολιτικό πρόσημο, «Με τον τρόπο του Γ.Σ.». Να αφήσω δηλαδή για πρώτη (αλλά όχι τελευταία) φορά να μιλήσει πολιτικά το ποίημα και όχι το ποιητικίζον ιδίωμα στη δημοσιογραφία. Ξέρω πως «η ποίηση που κάποτε φαίνονταν ξεπερασμένη, διατηρείται στη ζωή επειδή πέρασε και χάθηκε η στιγμή της πραγματοποίησής της», όπως ισχυρίζεται ο Αντόρνο. Αναγνωρίζω δηλαδή ότι με μια τέτοιου είδους παρέκβαση στην εφημερίδα είναι σαν να κάνω μια τρύπα στο νερό, γιατί η ποίηση «τίποτα δεν κάνει να συμβεί». Το ποίημα ωστόσο μου φαίνεται πιο κοντά από το άρθρο στην έννοια της «φυσικής δικαιοσύνης» που έκοφτε τον Σεφέρη.

το υπόλοιπο >>> στο "Το Βήμα"